Προκαταβολικά δηλώνω πως αρνούμαι οποιαδήποτε επιβολή ενός νόμου όπως αυτού που απαγορεύει την αφισοκόλληση σε δημοσιο χώρο. Η απαγόρευση αυτή συνιστά την παραβίαση του θεμελειώδους δικαιώματος μου στην ελεύθερη πληροφόρηση. Έκφανση αυτής της ελευθερίας είναι και η τοιχοκόλληση αφισών σε δημόσιο χώρο ή χώρο προσιτό στο κοινό.
Ο λόγος της εισαγωγής είναι βέβαια η κολλημένη αφίσα του Δ. Δαβάκη που φωτογραφήθηκε σε δημοσιο χώρο κάπου στην Βούλα. Μιά αφίσα που προπαγάνδιζε την προσεχή εκδήλωση του συνδυασμού του για τις δημοτικές εκλογές.
Αν καταγράψουμε τις αντιδράσεις , θα δούμε από τη μία τους γνωστούς οργισμένους για το περιβάλλον και την αισθητική που καταστρέφεται με τις αφίσες. Στο όνομα της «ευπρέπειας» της πόλης πάντα . Ενώ ταυτόχρονα βλέπουμε την ενοχική συμπεριφορά των υποστηρικτών του Δαβάκη προσπαθώντας να δικαιολογηθούν στον κάθενα.
Υποκρισία χιλίων πιθήκων και οι δύο πλευρές...
Η αφίσα συνιστά μορφή Τύπου. Έχει την ίδια με τον Τύπο σημασία για την κοινωνία και την Δημοκρατία σε ορισμένες δε περιπτώσεις αυξημένη. Γιατί αυξημένη; Γιατι αποτελεί σε πολλές περιπτώσεις την μοναδική προσιτή μορφή έκφρασης ιδεών για όσους δεν διαθέτουν άλλον τρόπο. Οι Δήμοι κυνηγούν τις αφίσες, ενώ την ίδια στιγμή δεν φροντίζουν για δωρεάν χώρους, ώστε ισότιμα να διεξαχθεί ο προεκλογικός αγώνας ανάμεσα στους συνδυασμούς.
Το μέτρο της απαγόρευσης φυσικά, δεν θίγει τους υποψηφίους , που μπορούν να δαπανήσουν τεράστια ποσά για φιέστες και εκδηλώσεις. Δεν αγγίζει όσους έχουν κομματικές ή προσωπικές προσβάσεις σε αφθονη τηλεοπτική προβολή. Ή εκείνους που έχουν τη δυνατότητα και πολυτέλεια να σπαταλούν για τηλεοπτικά σποτ, που έχουν εξασφαλισμένη τη δωρεάν προβολή τους από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, που μπορούν και αγοράζουν διαφημιστικούς χώρους. Οι υποψήφιοι της του πλούτου, της κερδοσκοπίας, δεν έχουν πρόβλημα χρημάτων. Θίγει, όμως εκέινους που έχουν ως μόνη δυνατότητα επικοινωνίας με τους πολίτες της πόλης την απευθείας επικοινωνία, μέσω των αφισών και των προκηρύξεων.
Για όσους έχουν μια εικόνα των οικονομικών των εκλογών , ο Δ. Δαβάκης για το μικρό μαλλον τιράζ αφισών που τύπωσε, δαπάνησε ένα ποσό μικρότερο από 200 Ευρώ. Με λίγα ακόμα θα κανει μια εκδήλωση, θα μάθει κάποιος κόσμος τις θεσεις του, θα ελπίζει να δούν κάποιοι την αφίσα και να μπορεί να αποτελεί επιλογή για την ψήφο τους.
Με τι θελετε να τό συγκρίνουμε; Με εκδηλώσεις σε πολυτελή ξενοδοχεία; Με τη δυνατότητα τηλεοπτικής προβολής που άλλοι υποψήφιοι έχουν; Με τη θέση που κατέχουν κάποιοι υποψήφιοι που αναπόφευκτα τους καθιστά πιό προβεβλημένους; Με τη δυνατότητα κάποιων να εξασφαλίζουν τις υπηρεσίες ολόκληρων επιτελείων για την προεκλογική εκστρατεία τους ή να συλλέγουν και να συντηρούν βασεις δεδομένων με στοιχεία επικοινωνίας με τους ψηφοφόρους; Με την άμεση ή έμμεση κομματική στήριξη που τους δίνει δυνατότητα εκτόξευσης της προβολής τους;
Προφανώς οι επικριτές της αφισοκόλλησης δεν ενοχλούνται από τα παραπάνω. Δεν αναρωτιούνται από που προκύπτουν τα ποσά που απαιτούνται για να διεξάγονται πολυδάπανες προεκλογικές εκστρατείες. Κάνουν τα στραβά μάτια στην ευκολία που κάποιος άλλος υποψήφιος μπορεί να διαθέτει ένα απείρως μεγαλύτερο ποσό για να τυπώνει πολυσέλιδα φυλλάδια. Κατ’ επέκταση πιθανα δεν τους νοιάζει και δεν προσβάλλεται η νοημοσύνη τους όταν υπάρχουν στην Ελλάδα πολιτικά κόμματα που χρωστούν εκατοντάδες εκατομύρια ευρώ, δεν πληρώνουν , και παρολα αυτά συνεχίζουν να υπάρχουν.
Μπορώ να δεχτώ την ενόχληση κάποιων για την υπερβολή στην αφισοκόλληση, την κακή αισθητική κάποιων αφισών – κάποιες αποτελλούν και έργα τέχνης όμως, ας μην το ξεχνάμε. Δέχομαι ακόμα πως υπάρχουν σήμερα και αλλοι προσιτοί τρόποι, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, να μεταδώσει κάποιος ένα μήνυμα. Καθένας πορεύεται με ότι έχει ή ότι μπορεί να φτιάξει για να πετύχει το καλύτερο αποτέλεσμα. Η δυνατότητα του αυτή δεν μπορεί να έχει περιορισμούς που να εμποδίζουν τον πολίτη να ενημερωθεί.
Η πόλη δεν κινδυνεύει από τη «ρύπανση» που προκαλεί, κατά τους επικριτές της αφισοκόλλησης, η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, κινδυνεύει από την πραγματική ρύπανση των θαλασσών , των παραλιών και των δημόσιων χώρων που αλώνουν τα επιχειρηματικά συμφέροντα,. Κινδυνεύει από την αναπαραγωγή της αντιλαϊκής πολιτικής με τον ένα ή τον άλλο διαχειριστή της στη Δημαρχεία. Ας μιλήσουμε λοιπόν γι’ αυτά και τι θέση παίρνει ο καθένας από τους υποψηφίους απέναντι σε αυτά τα πραγματικά σημαντικά .
0 Σχόλια