Με αφορμή το μνημόνιο συναντίληψης που υπέγραψε ο Δήμος Βάρης -Βούλας Βουλιαγμένης με το ΥΠΕΘΑ εισήλθε στη δημόσια συζήτηση το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Στην πραγματικότητα, είναι μια συζήτηση που έπρεπε να ανοίξει καιρό τώρα. Ακόμα και με αυτόν τον τρόπο όμως δεν παύει να είναι αναγκαία. Αρκεί ο διάλογος να γίνεται σε σωστή βάση. Αυτό όμως δεν συμβαίνει και οι ευθύνες βαρύνουν τόσο τη Δημοτική Αρχή όσο και την Αντιπολίτευση.
Από την πλευρά του Δήμου αν εξετάσουμε πως διαχειρίστηκε το θέμα, από τη μία βλέπουμε μια σωστή προσέγγιση να αξιολογήσει τις πιθανές λύσεις με επιστημονική συνδρομή του ΕΜΠ. Από την άλλη όμως δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς πως η επιχειρηματολογία που αναπτύσσει με επίσημες και << ανεπίσημες>> τοποθετήσεις προκρίνει συγκεκριμένης λογικής λύσεις. Οι λύσεις αυτές ούτε οι φιλικότερες στο περιβάλλον είναι , ούτε οι ασφαλέστερες αλλά ούτε και οικονομικά επωφελέστερες καθώς η παραγόμενη ενέργεια από απορρίμματα είναι ακριβή. Η βασική επιχειρηματολογία επιπλέον, δεν ξεφεύγει από την προβολή του διλλήματος << Ή το εργοστάσιο ή τα σκουπίδια στους δρόμους γιατί η Φυλή θα κλείσει σε 2 χρόνια>>( που μάλλον δεν θα κλείσει κατ' επιλογή κιόλας , άσχετα αν θα έπρεπε) Ή ακόμα ότι η αντιπολίτευση δεν έχει προτάσεις για το ζήτημα άρα να προκριθεί η πρόταση που τίθεται στο τραπέζι.
Σε ότι αφορά την αντιπολίτευση (αλλά και την παράταξη του Δημάρχου ας ανατρέξουμε στα προεκλογικά τους προγράμματα για να δούμε πως γενικά αναφέρονταν στο θέμα με προσέγγιση Έκθεσης Ιδεών. Αν εξαιρέσουμε το πρόγραμμα της ΡΙΚΙΠ που προέκρινε πολύ οριοθετημένα κιόλας την Ανακύκλωση στην Πηγή με συγκεκριμένους στόχους , τα περισσότερα φλυαρούσαν για το θέμα. Ή ακόμη φλυαρούσαν για να αποκρύψουν τη φιλοσοφία που εμπεριείχαν. Την διαμόρφωση συστημάτων διαχείρισης απορριμμάτων με χαρακτηριστικό τη μετακύληση του κόστους στην κοινωνία με την υπαγωγή της καθαριότητας στην ιδιωτική πρωτοβουλία . Η υιοθέτηση σήμερα από μια μερίδα της αντιπολίτευσης της σύμπλευσης με τη Δημοτική Αρχή, κυρίως έχει να κάνει με την συμφωνία της πάνω στην κεντρική φιλοσοφία. Από την άλλη οι αντιδράσεις είτε από δημοτικούς συμβούλους ή και από κατοίκους όταν κινούνται σε λογικές τοπικισμού ( γιατί στη Βάρη και όχι αλλού) ή η άρνηση να συμμετέχουν στο διάλογο μόνο χρήσιμες δεν είναι για την αναγκαία και σε βάθος ενημέρωση των πολιτών.
Μια διαφορετική προσέγγιση θα ήταν να οροθετηθεί ο διάλογος, να καθοριστούν τα δεδομένα και να τεθούν τα καταλληλά ερωτήματα . Κυρίως όμως να ζητηθεί και να απαιτηθεί καθαρή απάντηση ως προς αυτά.
• Δεδομένο είναι πως ο Δήμος παράγει περίπου 35.000 τόνους αστικά απορρίμματα ( Σεπτέμβριος 2015 - πηγή: Επιχειρησιακό πρόγραμμα Δήμου 2015-2019) . Δεδομένο επίσης πως το 1/3 αυτών αφορά κλαδέματα, φυτικά κλπ. Αυτά έτσι κι αλλιώς διαχειρίζονται διαφορετικά οπότε πρακτικά μιλάμε για 23.000 τόνους. Η δυναμικότητα του εργοστασίου σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν είναι 150.000 τόνοι. Δηλαδή προτείνεται (ή συζητιέται για να μην αδικούμε) εργοστάσιο που επεξεργάζεται 7πλασια ποσότητα. Αν μέρος αυτής προέρχεται από τις στρατιωτικές μονάδες της Αττικής το υπόλοιπο αναγκαστικά θα προέρχεται από όμορους Δήμους , περισσότερους από έναν κιόλας αν το εργοστάσιο εργάζεται σε πλήρη δυναμικότητα. Μήπως θα έπρεπε λοιπόν να μιλά σε αυτό το θέμα ο Δήμος με πλήρως ανοιχτά χαρτιά;
• Δεδομένο επίσης πως η κατά κεφαλή παραγωγή στο Δήμο είναι 706 κιλά/έτος. Διπλάσια σχεδόν από το μέσο όρο της περιφέρειας Ανατολικής Αττικής. Ποιο θεωρείται περιβαλλοντικά πιο χρήσιμο; Η πολιτική μείωσης αυτού του αριθμού ή η συντήρηση του σε τέτοια υψηλά επίπεδα ; Γιατί ένα εργοστάσιο για να δουλέψει χρειάζεται πρώτη ύλη, τα αστικά απορρίμματα. Εκ των πράγματων λοιπόν η λειτουργία ενός τέτοιου εργοστασίου ναρκοθετεί προγράμματα στήριξης και προώθησης της ανακύκλωσης.
• Είναι τελείως διαφορετικό να γίνεται η εκμετάλλευση μιας νομοθεσίας για χωροθετηση αναγκαίων λειτουργιών σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις , όπως Πράσινο Σημείο, σταθμός ανεφοδιασμού Οχημάτων και τελείως άλλο να χρησιμοποιείται ως <<παραθυράκι>> για χωροθέτηση μη προβλεπόμενων χρήσεων όπως Εργοστασιακή μονάδα που θα παράγει επιπλέον περί τους 2500 τόνους τοξικά απόβλητα μη διαχειρίσιμα στην Ελλάδα.
• Ασαφές παραμένει το πλαίσιο κυριότητας , χρηματοδότησης , λειτουργίας και διαχείρισης της μονάδας αυτής. Ανήκει στο Δήμο ή στο ΥΠΕΘΑ; Ποιος θα χρηματοδοτήσει την κατασκευή της; Θα απαιτηθεί δανεισμός ; Θα είναι Δημοτική Επιχείρηση ή θα την διαχειρίζεται το απευθείας Δημόσιο; Θα εμπλέκεται Ιδιώτης στη διαχείριση και με ποιά διαδικασία;
• Ο σχεδιασμός του Δήμου έχει κοστολογηθεί με τα τωρινά δεδομένα περίπου στα 11,5 εκ. Ευρώ με τα 9 εκ. Ευρώ να αφορούν την κατασκευή της μονάδας επεξεργασίας. Να επισημανθεί μόνο πως η προώθηση λύσεων Ανακύκλωσης στην Πηγή κοστίζουν σημαντικά λιγότερο και δίνουν πολύ καλύτερο περιβαλλοντικό αποτέλεσμα από χαμηλής ποιότητας ανακυκλωμένο προϊόν τέτοιων μονάδων και συμβάλλουν σε πραγματική μείωση του όγκου απορριμμάτων. Ο Δήμος αντίθετα στην κατεύθυνση αυτή λειτουργεί με συνεχή πιλοτικά προγράμματα που ούτε τα αποτελέσματα τους αξιολογούνται ούτε συνέχεια έχουν και μάλλον ωφελούμενοι είναι οι ιδιωτικοί φορείς που συνεργάζονται στα προγράμματα αυτά.
Για αρχή τέτοια - και πολλά περισσότερα - ερωτήματα θα έπρεπε να αναδεικνύονται και να ζητείται να απαντηθούν. Η ενημέρωση και η επαγρύπνηση των πολιτών αποτελεί προϋπόθεση μέχρι να παρθούν τελικές αποφάσεις. Ας διεξαχθεί ένας πραγματικά ανοιχτός διάλογος χωρίς προαποφασισμένες λύσεις και κυρίως με ανοιχτά χαρτιά από όλους.
0 Σχόλια