Μονόστηλα σε Θέσεις Μάχης



Οι κόντρες ανάμεσα στα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης έχουν ένα ιδιαίτερο πολιτικό ενδιαφέρον. Τόσο γιατί μέσα από αυτές αποκαλύπτονται μια σειρά διεργασιών που εξελίσσονται στο παρασκήνιο όσο και γιατί αναδεικνύουν ουσιαστικές πολιτικές διαφορές που αντανακλούν και σε επίπεδο κοινωνίας.
Υπάρχει όμως και μια ακόμα παράμετρος που δεν πρέπει να αγνοηθεί. Τα τοπικά ΜΜΕ εδώ και καιρό λειτουργούν περισσότερο σαν εμπροσθοφυλακή είτε του Δημάρχου ή της αντιπολίτευσης και λιγότερο στην κατεύθυνση να προάγουν ως μέσα ενημέρωσης την κύρια αποστολή τους . Την πληροφόρηση των πολιτών , τον έλεγχο της εξουσίας , την ανάδειξη όλων των απόψεων

Οι Αμερικάνοι συνηθίζουν να εξηγούν τετοια φαινόμενα με τη φράση  Ακολούθησε το χρήμα (Follow the money) και σε μεγάλο βαθμό έχουν δίκιο καθώς ο οικονομικός παράγοντας συχνά είναι καθοριστικός. Το στοιχείο της οικονομίας δεν απουσιάζει ούτε σε αυτήν την αντιπαράθεση. Για τον τοπικό τύπο με τις περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες , η πρόσβαση σε σταθερά έσοδα καθίσταται όρος επιβίωσης. Σε τοπικό πάντα επίπεδο ο Δήμος εκ των πραγματων έμμεσα ή άμεσα γίνεται οικονομικός τροφοδότης των ΜΜΕ. Γιατί ο Δήμος, οπως όλοι οι ΟΤΑ εξάλλου, έχει από το νόμο υποχρέωση δημοσιοποίησης των δρασεων του  όπως επίσης έχει και δυνατότητα να επιρρεάσει την κατεύθυνση της διαφήμισης επιχειρήσεων, κυρίως αυτών που λειτουργούν σε χωρους που ο Δήμος διαχειρίζεται. 

Ας μην υπάρχει καμιά αμφιβολία πως αν η εφημερίδα ΕΒΔΟΜΗ  είχε λιγότερο αντιπολιτευτική στάση θα επαιρνε μεγλύτερο μερίδιο από τις δημοτικές καταχωρίσεις διαγωνισμών και δημοπρασιων που σημερα πηγαίνουν στα ΝΕΑ της Μαγούλας και την ΗΧΩ της Βραυρώνας. Όπως από την άλλη αν η εφημερίδα ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ  ασκούσε στοιχειώδη έστω κριτική αντι για μόνιμη προβολή των έργων και " έργων " του Δήμου και κυρίως του Δημάρχου, δεν θα είχε διαφημιστικές καταχωρήσεις επιχειρήσεων που λειτουργουν σε χώρους που εκμισθώνει ο Δήμος

Υπάρχει όμως και το πολιτικό στοιχείο που είναι εξίσου καθοριστικό σε αυτήν την διελκυστιδα που εχουν μπεί τα τοπικά μέσα. 

Η ΕΒΔΟΜΗ αν και με μακρά θητεία στην τοπική ενημέρωση, χρόνια τώρα όλο και λιγότερο λειτουργεί ως πόλος ουσιαστικής ενημερωσης στα τοπικά πράγματα. Η πρόχειρη - τουλάχιστον- δημοσιογραφική έρευνα, η επιφανειακή αρθρογραφία γνώμης ,οι  χονδροειδείς παρεμβάσεις και παραποιήσεις ακόμα και σε επίσημες ανακοινώσεις ή δημόσιες τοποθετήσεις συνδυασμών και προσώπων είναι πλέον ενδημικά φαινόμενα στην εφημερίδα. Η ΕΒΔΟΜΗ τουλάχιστον από το 2014 λειτουργεί ως κέλυφος μιάς -οποιασδήποτε κιόλας - εκκολαπτόμενης αντιπολίτευσης. Γίνεται σταθερά το όχημα των φιλοδοξιών διαφόρων πολιτικών παικτών της περιοχής που τσαλαβουτούν διαρκώς στα ρηχά νερά ενός στείρου Αντικωνσταντελλισμού χωρις όμως να αγγίζουν ούτε στο ελάχιστο τον πυρήνα της πολιτικης του Δημάρχου. Αυτό έχει συχνά ως αποτέλεσμα, η εφημερίδα  να εμφανίζεται ακόμα ως σπόνσορας συμφερόντων εχθρικών προς τους δημότες , όπως συμβαίνει με την υπόθεση του Κτηματος Κόνιαρη ή την εκκλησιαστική περιουσία στη Βουλιαγμένη μόνο και μόνο για να μην θεωρηθεί ταυτιζόμενη με τις τακτικές του Δημάρχου. 

Από την άλλη ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ  ηρθε να καλύψει ένα κενό. Την ανάγκη του Δημάρχου να διαθέτει ένα έντυπο μέσο που να αποτελεί τη φωνή του σε μόνιμη βαση και  να εκλαικεύει την πολιτική που προωθεί καθιστώντας τη παράλληλα ως τη μόνη αποδεκτή. Ακόμα και η επιλογή να μοιράζεται πόρτα πόρτα λειτουργεί στην εμπέδωση αυτής της λογικής, της καθολικής επιβολής της άποψης της δημοτικής αρχής στο δημόσιο λόγο.  Η υιοθέτηση σε μεγαλο βαθμό του ύφους και της αισθητικής των social media όχι μόνο καθιστά την εφημερίδα λιγότερο ακαδημαική και κλασσική αλλά ταυτόχρονα προκαταβάλει τον αναγνώστη να αναζητήσει στο περιεχόμενο την οικειότητα της καθημερινής του πολιτικής εμπλοκής που γινεται πλέον σε μεγάλο βαθμό μεσω διαδικτύου. Εκ των πραγμάτων δεν μεταφέρει μόνο την αμεσότητα και την χαλαρότητα του διαδικτυακού περιβάλλοντος αλλά και τα κουσούρια του. Τις προσωπικές επιθέσεις , τους αστήρικτους υπαινιγμούς για προόσωπα και ομάδες ανθρώπων , την επάνάληψη θέσεων και απόψεων  ακόμα και εκείνων που αποδεικνυονται λάθος, αρκεί ο αναγνώστης να πειστεί ότι αποτελούν τη μόνη αλήθεια, την αλήθεια του Δημάρχου. Η μαρίνα της Βουλιαγμένης που μεγαλώνει κατα την εφημερίδα μόνο 27 μέτρα όταν όλοι οι άλλοι, των μελετητών συμπεριλαμβανομένων βλέπουν περισσότερα από 150, δεν είναι το μόναδικό δημοσιογραφικό ατόπημα. Οι σαφείς υπαινιγμοί για σαμποτάζ που «φωτογράφιζε» συγκεκριμένους δημότες,  η συνεχής υπόδειξη ως μόνης αντιπολίτευσης εκείνων που στην πραγματικότητα  βολεύουν τη δημοτική αρχή ως αντίπαλοι, η άκριτη υποστήριξη οποιασδήποτε κίνησης και δράσης του Δημάρχου με απουσία οποιασδήποτε δεύτερης σκέψης  ή κριτικής δεν συγκαταλέγονται στις καλές στιγμές της εφημερίδας. Είναι μαλλον πολλές οι κακές στιγμές για μια εφημερίδα που που μετρά λιγότερα από τρία χρόνια ζωής.

Δεν είναι κακό η ύπαρξη συμπολιτευόμενων  και αντιπολιτευόμενων εφημερίδων. Είναι ευτύχημα να υπάρχουν πολλά μέσα ενημέρωσης , εντυπα και ηλεκτρονικά και να παρέχεται η δυνατότητα στους δημότες μέσα από τον πλουραλισμό των απόψεων να διαμορφώνουν μια σφαιρική αντίληψη για τα πράγματα. Σε τι ακριβώς όμως οφελούνται οι δημοτες από μέσα ενημέρωσης που λειτουργούν λιγότερο ως τέτοια και περισσότερο ως ομάδες κρούσης του Κωνσταντέλλου ή των αντιπάλων του;

Οι δημότες ειδικά σε καιρούς ραγδαίων αλλαγών και εξελίξεων έχουν περισσότερο ανάγκη ενημέρωσης και επιχειρημάτων που είτε συμφωνήσουν ή  διαφωνήσουν,  τουλάχιστον θα βαλουν την αντίληψη τους σε αμφισβήτηση. Δεν έχουν ανάγκη ούτε από μέσα ενημέρωσης που λειτουργούν σαν σκηνοθέτες παρασκηνιακής ίντριγκας ούτε από εκείνα που προθυμα γίνονται οι Ηρακλείς του Σεμματος.





  








Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια