Πρόταση για ανεξαρτητοποίηση της Βουλιαγμένης από τον Καλλικρατικό Δήμο επανέφερε ο Δημ. Τζιώτης. Με μια όχι τόσο απρόσμενη επανεμφάνιση του στα τοπικά πράγματα, επιχειρεί να επενδύσει σε ένα ακροατήριο που έχει εμπεδώσει καιρό τώρα τη θεωρία της τσιιμεντοποίησης των πάντων , την καταστροφή του πρασίνου και την εμπορευματοποίηση . Μια θεωρία που δείχνει ως υπαίτιο τον νυν Δήμαρχο Γρ. Κωνσταντέλλο και την παρούσα Δημοτική Αρχή.
Παρότι η θεωρία βασίζεται σε αληθινές , αν και όχι τέτοιας διάστασης πτυχές της πραγματικότητας, η απάντηση – πρόταση Τζιώτη είναι ένα κράμα τοπικιστικού ελιτισμού , οπισθοδρομικού ρομαντισμού και εντυπωσιοθηρικής φλυαρίας. Ακόμα και έτσι όμως είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία να αναδειχθούν θέματα που συνεχίζουν να ταλανίζουν την περιοχή και τον τρόπο που οι κάτοικοι αντιλαμβάνονται το ρόλο τους στον ενιαίο Δήμο. Με αυτή την έννοια όσο και αν η πρόταση τείνει να αποτελεί αντικείμενο εύκολου πειράγματος μπορεί και πρέπει να αντιμετωπιστεί σοβαρά.
Η τάση να δημιουργούνται μεγαλύτεροι αυτοδιοικητικοί σχηματισμοί μέσω της συνένωσης μικρότερων διοικητικών οντοτήτων δεν είναι τόσο καινούργια. Αυτό που καθιστά αναγκαία την συνένωση όμορων Δήμων ή ακόμα και την δημιουργία μητροπολιτικών Δήμων είναι η ίδια η εξέλιξη των πόλεων. Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν και τα προβλήματα που καλούνται να επιλύσουν έχουν πλέον υπερτοπικό χαρακτήρα. Η διαχείριση των απορριμμάτων, οι υποδομές , οι συγκοινωνίες είναι ένα μέρος μόνο από τα θέματα που η επίλυση τους δεν αφορά μόνο μια περιοχή. Η ένταση των προβλημάτων των σύγχρονων πόλεων οδηγούν στην κατεύθυνση της ένωσης των Δήμων σε μεγαλύτερες κλίμακες.
Στην Ελλάδα αυτό επιχειρήθηκε με μια σειρά νομοθετημάτων που οδηγούσαν στην κατεύθυνση συνένωσης των Δήμων ή και καθορισμού της λειτουργίας των νέων δομών. Ο Καποδίστριας , ο Καλλικράτης ή ο Κλεισθένης πρόσφατα, αυτές τις λογικές εξυπηρετούσαν. Το πρόβλημα με όλες αυτές τις νομοθετικές πρωτοβουλίες δεν ήταν η απώλεια της τοπικής ταυτότητας ή η υποταγή του μικρότερου στον μεγαλύτερο Δήμο.
Πρόβλημα είναι η μετατροπή των νέων Δήμων σε βραχίονα αντιλαϊκών πολιτικών κάτι που έγινε εντονότερο στα χρόνια των μνημονίων. Αρνητικό είναι ότι οι νέες δημοτικές οντότητες δεν θωρακίστηκαν με εκείνα τα οικονομικά και πολιτικά εργαλεία ούτε και με τους πόρους από την κεντρική διοίκηση ώστε να ασκούν αποτελεσματικά διοίκηση σε συνθήκες αυξημένων ευθυνών. Ενώ ακόμα και οι στοιχειώδεις αποφάσεις βρίσκονται κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο εξωτερικών οργάνων όπως το Παρατηρητήριο των ΟΤΑ ή ελεγκτικών μηχανισμών που δεν εξετάζουν απλά τη νομιμότητα των αποφάσεων αλλά ως σύγχρονοι Προκρούστες τεμαχίζουν δαπάνες με ιδιαίτερη προτίμηση σε αυτές που αφορούν την βελτίωση της ζωής των κατοίκων. Ταυτόχρονα συντηρήθηκε η δημαρχοκεντρική αντίληψη σε βάρος της τοπικής δημοκρατίας, επιβάλλεται και εμβαθύνεται η δικτατορία των δημοτικών επιτροπών Οικονομικών και Ποιότητας Ζωής σε βάρος του πλουραλισμού του Δημοτικού Συμβουλίου , αδρανοποιούνται τα Τοπικά Συμβούλια των Δημοτικών Ενοτήτων. Ως ουτοπία μπορεί να ακουστεί σε αυτές τις συνθήκες οποιαδήποτε αναφορά σε ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις και τη διαμόρφωση πολιτικής. Συμμετοχή που να μην περιορίζεται σε στείρες και διαφημιστικού τύπου δημόσιες διαβουλεύσεις αλλά αποφασιστική παραγωγή πολιτικής και προτάσεων για τον τόπο.
Αν θα ήθελε κάποιος να παρέμβει σήμερα θετικά στην τοπική αυτοδιοίκηση αντί για ανεξαρτησία της Βουλιαγμένης ή όποιας άλλης περιοχής θα έπρεπε να θέσει ως πρωταρχικό στόχο το πώς μπορεί να διεκδικήσουν οι δημότες ουσιαστικό ρόλο στη λήψη των αποφάσεων πέρα από την μια ψήφο ανά τετραετία. Πως μπορεί να λειτουργήσει η συμμετοχική δημοκρατία σε τοπικό επίπεδο και πως αντιλαμβάνεται ο καθένας το ρόλο των αιρετών , Δημάρχων και δημοτικών ή τοπικών συμβούλων.
Η Βουλιαγμένη ήταν και είναι ένα μοναδικής ομορφιάς προάστιο αλλά Γαλατικό Χωριό όπως φαντάζεται ο Δημ. Τζιώτης δεν υπήρξε ποτέ. Ούτε ο ίδιος είναι ή θα γίνει Αστερίξ όπως δε ήταν ποτέ ο Γρ. Κασιδόκωστας που συχνά πυκνά μνημονεύεται εσχάτως. Αυτό που ίσχυε είναι ότι περίσσευαν πάντοτε οι κόλακες και οι υποτακτικοί των τεσσάρων - πέντε Καισάρων και Συγκλητικών της Βουλιαγμένης. Τέτοια θα ξαναγίνει αν ποτέ επιτύχει την ανεξαρτητοποίηση της από τον ενιαίο Δήμο.
Αυτή τη Βουλιαγμένη άραγε νοσταλγεί ο Δημ. Τζιώτης;
Υστερόγραφο: Ο Δημ. Τζιώτης έχει ένα βαρύ βιογραφικό και αποδεδειγμένες ικανότητες στον Στρατηγικό Σχεδιασμό και την Επικοινωνία. Στην περίπτωση αυτή όμως , όπως συνέβη εξάλλου και με την παραλίγο υποψηφιότητα του στις περσινές Δημοτικές εκλογές, έπεσε στην παγίδα του να πιστέψει πως τα πάντα είναι η εικόνα τους και όχι το περιεχόμενο τους. Κάτι που δεν συνέβαινε με άλλα πράγματα που έχει καταπιαστεί όπου η εικόνα λειτούργησε προωθητικά ακριβώς γιατί υπήρχε ένα στέρεο περιεχόμενο. Περιεχόμενο που στη νέα του απόπειρα να επανέλθει στο τοπικό προσκήνιο δεν υπάρχει
0 Σχόλια