Το φθινόπωρο του 2016, όταν οι παραλίες πέρασαν στη χρήση του Δήμου, κόντρα στο γενικό κλίμα ευφορίας , κάποιοι ελάχιστοι μιλήσαμε για μια κακή συμφωνία. Γιατί το μνημόνιο παραχώρησης που υπέγραψαν το ΤΑΙΠΕΔ και οι παραλιακοί Δήμοι ακύρωνε το πολιτικό αίτημα διεκδίκησης της πλήρους κυριότητας των παραλιών και αντίθετα προέκρινε την πλήρη εμπορευματοποίηση και ταυτόχρονα την de facto μετατροπή τους σε ζώνες που η ελεύθερη πρόσβαση αμφισβητείται. Παρά τις διθυραμβικές μεγαλοστομίες για εξασφάλιση πραγματικά ελεύθερων ακτών ποιός αλήθεια πιστεύει πως αυτό είναι δυνατό όταν τεραστια τμήματα τους θα είναι δεσμευμένα από εμπορικές χρήσεις προσβάσιμες με αντιτιμο;
Ακόμα κι έτσι όμως ο Δήμος Βάρης - Βούλας - Βουλιαγμένης είχε την ευκαιρία και δυνατότητα να καθορίσει σε μεγαλο βαθμό τις χρήσεις , να δημιουργήσει και να εξοπλίσει τηνν πόλη με υποδομές αναγκαίες που σήμερα λείπουν ή να μετατοπίσει προς τα εκεί δραστηριότητες που σημερα ασφυκτιούν. Τρανταχτό παραδειγμα η υπερφόρτωση του αθλητικού κεντρου στη Βούλα που αλλαξαν σε μια νυχτα όρους δόμησης για να χωρέσουν δραστηριότητες των συλλόγων όταν θα μπορούσαν κάποιες από αυτες να μεταφερθούν στη Β' Πλάζ με την δημιουργία κατάλληλων υποδομών. Αντί για αυτό όμως ο Δήμος όχι μόνο εχασε την ευκαιρία αλλά , ακόμα χειρότερα, έβγαλε τις παραλίες στο σφυρί. Επιλέγοντας μια διαδικασία που οι ιδιώτες επενδυτες σχεδιάζουν και καθορίζουν χρήσεις , εξαντλούν τους όρους δόμησης, μετατρέπουν τις ακτές σε χώρους διασκέδασης , όχι μόνο επιβεβαιώνει το ρόλο του ως εισπράκτορα του ΤΑΙΠΕΔ αλλά ταυτόχρονα γίνεται τελάλης σε μια διαδικασία εκποίησης των παραλιών.
Για όσους ακόμα δεν έχουμε αποκτήσει μνήμη χρυσόψαρου , θυμόμαστε πως ο Δήμαρχος στις αιτιάσεις για το τίμημα - ενοίκιο- των περίπου 300 χιλιάδων ευρώ το χρόνο, είχε πεί πως το ποσό αυτό ήδη εισπράτεται από το ΤΑΙΠΕΔ μεσω των τωρινών παραχωρήσεων και πλέον η είσπραξη του ποσού αυτού περνά στο Δημο. Συνεπώς , διαβεβαίωνε πως δεν υπάρχει λόγος αναπτυξης υπερβολικών εμπορικών χρησεων. Με την διαδικασία που επέλεξε και με την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, αποδεικνύεται πως ο στόχος είναι οι όσο το δυνατόν μεγαλύτερες εκμεταλλεύσεις , η εν λευκώ παραχωρηση στα ιδιωτικά συμφέροντα των καθε λογής επενδυτών και <<επενδυτών>> , η παραμονή των φραχτών και η αναβαθμισή τους. Μέσα στις παραλίες τα συμφεροντα , έξω οι πολίτες ή στην καλύτερη περιπτωση την ουρά για εισητήριο. Αν έχουν να πληρώσουν...
Πολλοί ίσως ισχυριστούν πως η σημερινή άσχημη εικόνα θα βελτιωθεί έστω και με τίμημα την εντονη εμπορική εκμετάλλευση. Αλήθεια είναι αυτό. Αλλο τόσο αλήθεια είναι όμως πως για την σημερινή απαξίωση οι Δημοι δεν είναι άμοιροι ευθυνών καθώς ποτέ δεν μπήκαν μπροστά σε καμία κίνηση διεκδίκησης, ενώ συχνά ναρκοθέτησαν τέτοιες κινήσεις συντασσόμενοι πάντα με τα συμφέροντα των ιδιωτών , με τον πάλαι ποτέ ΕΟΤ , μετά με την ΕΤΑΔ το ΤΑΙΠΕΔ. Ποτέ όμως με τα συμφεροντα των πολιτών...
Από τα πραγματα λοιπόν, το νήμα του αγώνα για πραγματική διεκδίκηση των παραλιών από τους Δήμους και η αναδειξη τους ως ελευθερων χώρων για όλους πρέπει να πιαστεί από την αρχή.
Και φυσικά αυτό είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ θέση , κόντρα στη λογική του << όλα πουλιούνται όλα αγοράζονται>>
0 Σχόλια