Πλατείες με Ονοματεπώνυμο και Ιστορικές Μνήμες

     

      Κάθε φορά που ακούω πως μια πλατεία μετονομάστηκε προς τιμήν ενός επώνυμου, θυμάμαι την παλιά ελληνική ταινία ‘’ Ένας ήρωας με Παντούφλες’’. Μια από τις κλασσικές πλέον ηθογραφίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου με πρωταγωνιστή τον σπουδαίο Βασίλη Λογοθετίδη στο ρόλο του στρατηγού που του γίνεται η τιμή να μετονομαστεί η πλατεία μπροστά από το σπίτι του και να πάρει το όνομα του. Περισσότερο από την πλοκή στέκομαι στο δίδαγμα της ταινίας , όπως στο ότι η αξία ενός ανθρώπου που έχει προσφέρει στον τόπο δεν χρειάζεται τιμές για να την βεβαιώσουν. Οι τιμές αυτές περισσότερο αφορούν αυτούς που αποφασίζουν να τις αποδώσουν.

      Αφορμή για όλα αυτά είναι η πρόσφατη απόφαση να μετονομαστεί η Πλατεία Πανοράματος σε Πλατεία Αγγ. Αποστολάτου προς τιμήν του πρώην Δημάρχου Βούλας. Δίκαια θα συμφωνήσουν όλοι,  αποφασίστηκε να τιμηθεί ο πολλές φορές εκλεγμένος και αγαπητός σε πολλούς Βουλιώτες ανθρωπος , που σημάδεψε με την πολιτική του παρουσία και τα έργα του την διαμόρφωση της φυσιογνωμίας της σύγχρονης Βούλας.

Αλλά ας το επεκτείνουμε λίγο το θέμα…

       Στη Βούλα όπως και παντού άλλωστε ονοματίζουμε δρόμους και πλατείες για κάθε περίσταση. Τιμούμε γενικως…Πλατεία Ιμίων η κεντρική πλατεία, Πλατεία Ριμινιτών , Πλατεία 25^ης Μαρτίου , 28^ης Οκτωβρίου ή και Ηρώων Πολυτεχνείου για να τιμήσουμε στιγμές της νεότερης  ή σύγχρονης ιστορίας της χώρας μας. Αλλά και πρώην Δημοτικοί Άρχοντες έχουν την τιμητική τους καθώς εκτός από τον πρόσφατα εκλιπόντα  Αγγ. Αποστολάτου , έχουμε Πλατεία Τζάιδα, Πλατεία Δόγκα, Πλατεία Βουδούρη.

     Υπάρχουν όμως και αυτοί που δεν απέκτησαν πλατεία με ονοματεπώνυμο. Εκείνοι οι ανώνυμοι που στάθηκαν όρθιοι, που θυσιάστηκαν , που ήταν οι πρωταγωνιστές της δικής μας τοπικής ιστορίας. Πρόσφατα έμαθα περισσότερα για τη ζωή και τη δράση ενός από τους τοπικούς μας ήρωες. Έναν άνθρωπο για τον οποίο πρωτοάκουσα για αυτόν πριν αρκετά  χρόνια.

Ας είναι αυτό το κείμενο μια αφορμή να ονοματιστεί. Ο λόγος για τον Θάνο Χατζημήτσο , τον Θάνο τον Δάσκαλο όπως τον αποκαλούσαν. Καπετάνιος του 3^ου Λόχου του ΕΛΑΣ που έδρασε στη Βούλα τα χρόνια της Κατοχής. Ο άνθρωπος που οργάνωνε την τροφοδοσία με δυναμίτη των ψαράδων της περιοχής οι οποίοι στη συνέχεια τροφοδοτούσαν το νοσοκομείο ώστε να βελτιωθεί το συσσίτιο των ασθενών αλλά και η διατροφή των κατοίκων εκείνα τα σκληρά χρόνια. Ο αγωνιστής που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στο Μπλόκο του Ασκληπιείου από τους Γερμανούς , ένα περιστατικό που συνέβη τέτοιες μέρες πριν 73 χρόνια. Ο Θάνος Χατζημήτσος σκοτώθηκε το Δεκέμβρη του ’44 όταν πιάστηκε από χωροφύλακες στη Γλυφάδα και βασανίστηκε άγρια.

    Δεν έτυχε της τιμής να γίνει δρόμος ή πλατεία στη Βούλα. Πως θα μπορούσε άλλωστε; Η μεταπολεμική κατάσταση , οι πολιτικές επιλογές των κύκλων που κυριάρχησαν πολιτικά στην περιοχή δεν θα επέτρεπαν ποτέ τέτοιες ριψοκίνδυνες αποφάσεις. Αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία που ίσως με κάποια άλλη αφορμή έχουμε την ευκαιρία να την συζητήσουμε. Αρχαία ιστορία θα έλεγε ίσως κάποιος. Μπορεί, αλλά δεν παύει να είναι η δική μας τοπική ιστορία

    Η πραγματική ιστορία όμως είτε των επωνύμων ή των ανωνύμων είναι πάντα παρούσα. Άλλοτε βρίσκεται στις τιμές και στους προβολείς της δημοσιότητας. Άλλες φορές μένει ή επιδιώκεται κιόλας να παραμείνει στην αφάνεια. Οι πρωταγωνιστές της πριν γίνουν ταμπέλες και αγάλματα, πρώτα από όλα είναι εκείνοι που έγραψαν την ιστορία.
 Μια ιστορία αγώνα , αυταπάρνησης , ηρωισμού και αυτοθυσίας….

* Στην πρώτη φωτογραφία ο Θάνος Χατζημήτσος στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου της Βούλας ( Η φωτογραφία είναι από το αρχείο του Στ. Χατζηστεφάνου)