(Πρώτη δημοσίευση στο www.3vita.gr)
Η δημοσιοποίηση της πρόθεσης της κυβέρνησης να θεσμοθετήσει την απλή αναλογική στις τοπικές εκλογές ειναι μια εξέλιξη που θα αλλάξει ολοκληρωτικά το σημερινό τρόπο ανάδειξης των εκπροσώπων στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια. Με αφορμή αυτήν την είδηση αλλα και διάφορες αμφιλεγόμενες αποφάσεις του δημου προκύπτει μια παράλληλη σκέψη .
Για αρχή ένα πρόβλημα απλής αριθμητικής.
Πόσες έδρες θα ελάμβανε κάθε συνδυασμός το 2014 με απλή αναλογική;
Απάντηση :
ΑΚΙΒΒΒ : 12 ,
Πόλη για να Ζείς : 12,
Κύμα Ενωμένων Πολιτών : 3,
ΡΙΚΙΠ : 3,
Δημοτική Βούληση : 2,
Λαϊκή Συσπείρωση : 1
Συμπεράσματα:
1) 8 σύμβουλοι της πλειοψηφίας δεν θα ήταν στο Δ.Σ .
2) 8 από όλες τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης θα ηταν στο Δ.Σ
3) κάποιοι ενδεχομένως να είχαν συμμετάσχει αυτόνομα στις εκλογές.
4) Με δήμαρχο τον κ. Κωνσταντέλλο που πρώτευσε την δεύτερη Κυριακή και την παραπάνω σύνθεση , τι πιστεύετε οτι θα ηταν διαφορετικό σημερα;
Μην προχωρήσει η αρθμητικη στο ποιοι θα έμπαιναν και ποιοί θα έβγαιναν . Το εχω κάνει ήδη αλλα δεν ειναι αυτό το σημαντικό .
Μήπως λοιπόν το πρόβλημα δεν είναι η όποια πρόταση κατατίθεται προς ψήφιση στο δημοτικό συμβούλιο, αλλα η δεδομένη δυνατότητά να περνά ακόμα και χωρις ουσιαστική συζήτηση ; Είναι δηλαδή πρόβλημα που απορρέει από τον ίδιο το σημερινό εκλογικό νόμο που διέπει τις τοπικές εκλογές και καθορίζει τη σύνθεση του εκάστοτε δημοτικού συμβουλίου.
Αν έπρεπε να χαρακτηρίσει κάποιος με λίγες λέξεις το σημερινό εκλογικό σύστημα θα έλεγε ότι είναι βαθιά αντιδημοκρατικό και οδηγεί σε πλειοψηφίες που δεν ανταποκρίνονται στις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος.
Με το υπάρχον σύστημα των 2 γύρων για την εκλογή δημάρχου και δημοτικών συμβούλων, δήμαρχος εκλέγεται εκείνος που την πρώτη ή δεύτερη Κυριακή , αν απαιτείται, συγκεντρώνει το 50% +1 των ψήφων. Οι δε σύμβουλοι - εδώ βρίσκεται το αντιδημοκρατικό του νόμου - την πρώτη Κυριακή οι μισοί αναλογικά και οι υπόλοιποι μεταξύ των 2 πρώτων συνδυασμών. Είτε από την πρώτη είτε τη δεύτερη Κυριακή με το συνδυασμό του υποψηφίου δημάρχου που πρωτεύει να διαμορφώνει υποχρεωτική πλειοψηφία 60% στο δημοτικό συμβούλιο. Ακόμα κι αν επικρατήσει με μόλις μια ψήφο. Κατασκευάζει δηλαδή ο νόμος μια σύνθεση δημοτικού συμβουλίου που όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική δύναμη των συνδυασμών στις τοπικές κοινωνίες αλλά ταυτόχρονα προικοδοτεί τον πρώτο με μια πανίσχυρη πλειοψηφία. Τον καθιστά επομένως όχι έναν δημοκρατικά εκλεγμένο δημοτικό Άρχοντα αλλά έναν πραγματικό τοπικό Μονάρχη. Με ότι αυτό συνεπάγεται σε ότι αφορά πολιτικές συμπεριφορές , διάλογο και άσκηση της εξουσίας.
Το σημερινό σύστημα, ισχυρά πλειοψηφικό , έχει όμως και άλλες παρενέργειες. Πρώτη είναι η αποτροπή της καθόδου στις εκλογές υποψηφίων συνδυασμών που δεν διαθέτουν πολιτική στήριξη ( κρυφή ή φανερή ) αλλά έχουν άποψη για τα ζητήματα της πόλης και μια υπαρκτή και μετρήσιμη από ήδη στην κοινωνία. Ας θυμηθούμε μόνο οτι στο δήμο , για τις εκλογες του 2014 εκδήλωσαν - επίσημα ή ανεπίσημα - ενδιαφέρον 12 υποψήφιοι. Πρόθεση καθόδου στις εκλογες ανακοίνωσαν 9 επισήμως. Μόλις 6 συνδυασμοί έφτασαν εώς τις κάλπες. Κατά 50% δηλαδή , λιγότερες φωνές με μικρή ή μεγαλύτερη ανταπόκριση στην κοινωνία δεν εκπροσωπούνται στο σημερινό δημοτικό συμβούλιο.
Δεύτερη παρενέργεια, άμεσα σχετιζόμενη με την πρώτη, είναι η μόνιμη παρουσία μετακινούμενων υποψηφίων. Ανθρώπων που διαθέτουν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση , την προσωπική τους επιρροή και δημοφιλία στη διάθεση όποιου προσφέρει θέση στο ψηφοδέλτιο και καλύτερα ανταλλάγματα. Εκλεγόμενοι , είτε αυτοπεριορίζονται και αυτολογοκρίνονται είτε σε οριακές καταστάσεις επιλέγουν το δρόμο της αποχώρησης και αναζήτησης νέας παραταξιακής στέγης. Είναι αυτοί που συχνά οδηγούν τα δημοτικά συμβούλια σε αδράνεια, δυσλειτουργία και συνεπώς αναποτελεσματικότητα. Αποκαλυπτική η εικόνα του δημοτικού συμβουλίου την περίοδο 2012-2014.
Πιστεύω οτι μόνο η απλή αναλογική μπορεί να απελευθερώσει δυνάμεις , να αναδείξει όλες τις απόψεις και να εξαλείψει τα φαινόμενα συναλλαγών κάτω από το τραπέζι. Ο πλουραλισμός φωνών , απόψεων και προγραμμάτων και η δυνατότητα όλων να δοκιμαστούν στον εκλογικό στίβο μόνο ευεργετικά μπορει να λειτουργήσει για το διάλογο , τη σύνθεση και την ανάδειξη προγραμματικών θέσεων.
Αν προχωρούσαμε παραπέρα το συλλογισμό μας θα μπορούσαμε να σκεφτούμε το διαχωρισμό της εκλογής συμβούλων από την εκλογή δημάρχου. Ακόμα θα μπορούσε να υπάρχει και ανανέωση του δημοτικού συμβουλίου, κάθε 2 χρονια για παράδειγμα. Αυτό θα έδινε την ευκαιρία κσι να αναδειχθούν νέει ανθρωποι αλλά και να εξέλθουν απο τα δημοτικά συμβούλια ανεπαρκείς ή ασυνεπείς στα καθήκοντα τους σύμβουλοι. Με το Δήμαρχο να εκλέγεται είτε με απλή είτε με ενισχυμένη πλειοψηφία. Σε μια τέτοια περίπτωση ο επικεφαλής του Δήμου θα ήταν υποχρεωμένος να συνθέτει απόψεις , να επεξεργάζεται θέσεις και να ελέγχεται αποτελεσματικότερα. Αυτό αν συνδυαστεί με την καθιέρωση δημοψηφισμάτων , την αναβάθμιση των τοπικών συμβουλίων που σημερα χωλαίνουν και την πρόκριση άμεσο δημοκρατικών διαδικασιών οπως ανοιχτές συνελεύσεις στο πλαίσιο συνοικίας θα μπορούμε να μιλάμε για μια δημοκρατικά οργανωμένη πόλη.
Η αναβάθμιση των δημοκρατικών διαδικασιών και η συμμετοχή είναι οι μόνες δυνατότητες για να έχουν οι δημότες ουσιαστικό λόγο στη δημόσια ζωή . Η απλή αναλογική είναι μια πρόκληση αλλα και μια ευκαιρία για να βρεθεί στο προσκήνιο ο ενεργός πολίτης.
0 Σχόλια